Vertel eens wat over jezelf

Ik ben Guido Van Damme, 44 jaar, vader van twee, zaakvoerder van Studio Momentum in Zele (Oost-Vlaanderen). “Amariliz Photography” is mijn artistieke alter-ego, een beetje een tegengewicht voor de digitale overdaad in mijn dagelijkse werk. Hiervoor werk ik het liefste op midden- en grootformaatfilm. Kwestie van terug naar mijn roots te gaan en in alle rust te werken. Ik hou ook van het analoge proces. Ik zal nooit beweren dat het beter is dan digitaal, maar het is wel anders. En voor mij voelt het “echter” aan. Film is iets tastbaars, ook al verwerk ik als digitaal na het ontwikkelen van de film…

 

Hoe en wanneer ben je begonnen met fotografie?

Ik ben begonnen met fotograferen toen in een jaar of 16 was. Eerst gewoon met een compactje, daarna een eerste spiegelreflex gekocht en echt bezeten geraakt door fotografie. Mijn eerste liefde was documentaire fotografie. Vooral door de foto’s in National Geographic en het reportagewerk in kranten als De Morgen en De Standaard. Na jaren van persoonlijke omstandigheden en fotografische omzwervingen langs concertzalen, sportvelden en exotische oorden heb ik in 2014 Studio Momentum opgericht.

 

Wat is je juiste doel?

Enerzijds schoonheid creëren, anderzijds mijn boterham verdienen. En die twee zaken zijn niet altijd de beste vrienden.

 

Wat betekent fotografie voor jou?

Het is eigenlijk een manier van leven, ik adem fotografie. Het is bijna een obsessie. Ik wil alles weten, elke techniek beheersen, elke verschillende disciplines proberen, elke stijl te leren kennen. Fotografie geeft me de kans om interessante mensen te ontmoeten, de wereld te zien en die op een aparte manier te bekijken. Ook als ik geen camera bij me heb. Er is altijd wel een streep licht of één of ander patroon dat mijn aandacht trekt.
Fotografie is een constante zoektocht, een vak dat je nooit volledig kunt beheersen en waar je constant nieuwe zaken in kunt aanleren en ontdekken.

 

Waarin vind je dat jouw werk zich van anderen onderscheid?

Moeilijke vraag. Ik heb niet de pretentie om te zeggen dat mijn werk in wezen beter is dan het werk van anderen. Maar ik heb ondertussen wel een beetje een eigen stijl ontwikkeld. Eenvoud, pose en technische beheersing. Mijn sterke punt is dat ik veel disciplines beheers.

 

Waar haal je inspiratie vandaan?

Uit de beelden die mijn pad kruisen. Soms is er een overdaad aan beelden en is het makkelijk om onbewust te beginnen kopiëren. Dan neem ik wat afstand.
Wat modellenwerk en portret betreft haal ik inspiratie bij Sally Mann, Robert Mapplethorpe,  Paolo Roversi, Helmut Newton, Stefan Vanfleteren, wijlen Mark Lagrange, en Fazal Sheikh, als is die laatste eerder een documentaire fotograaf. Verder heb ik een zwak voor klassieke fotografen. Edward Steichen (ook het Family of Man project vind ik geweldig), Alfred Stieglitz, Bill Brandt, Andre Kertesz, Julia Margaret Cameron. Wat documentaire en perswerk betreft zijn James Nachtwey, Dave Burnett, Sebastiao Salgado en Anders Petersen best wel favorieten. Ook het werk van Alex Soth kan me bekoren, en het beeldhouwwerk van Rodin vind ik inspirerend.

 

Bedenk je van te voren wat je op de foto wilt hebben?

Ik heb beelden in mijn hoofd die ik wil maken. Soms lukt dit, soms ook niet. Het is niet altijd makkelijk om je boodschap over te brengen naar het model toe. Meestal heb ik wel een idee of stijl in gedachte en probeer dan samen met het model die sfeer zo goed mogelijk te benaderen. Ik hecht heel veel belang aan de inbreng en creativiteit van de modellen, het zijn zij die ik uiteindelijk toch in beeld breng. Al mijn beelden zijn dan ook echte samenwerkingen, dat maakt het voor mij zo interessant. Dat samen zoeken en die klik vinden. Dat geeft me uiteindelijk het meeste voldoening. Ik werk ook graag zonder een team, alleen het model en ik. Dit geeft een bepaalde intimiteit die ik terugvind in mijn beelden.

 

Bewerk je je foto’s en wat doe je eraan?

Al mijn commercieel werk krijgt wel een behandeling in Photoshop. Dat kan gaan van eenvoudige optimalisering van contrast en kleur tot beauty retouche. Dat laatste ben ik eerlijk gezegd nog volop aan het (bij)leren…
Mijn artistieke werk op film wordt, na scannen, enkel in Photoshop verwerkt zoals vroeger in de DoKa; contrast, doordrukken en tegenhouden, en een beetje kleurtoning. Ik was vroeger gek van selenium getonede barietafdrukken… Uiteraard is het retoucheren van stofjes en krassen het meeste werk. Ik doe bewust zo goed als geen retouches op het model bij mijn artistieke werk, zo wil ik het puur houden. Inclusief de zogenaamde imperfecties die ons allemaal uniek maken.“Beauty is in the eye of the beholder”.

 

Naar waar gaat je voorkeur, Locatie of studio?

Beiden eigenlijk. Studio geeft me de mogelijkheid om de eenvoud en het minimalistische in mijn beelden te steken die ik zoek bij mijn artistieke werk. Locatie geeft dan weer de mogelijkheid om een bepaalde sfeer te scheppen.

 

Wat voor locaties of onderwerpen spreken je het meest aan?

Ik blijf een zwak hebben voor documentaire fotografie. Jammer genoeg ontbreekt me de tijd om me daarmee bezig te houden. Algemeen kan ik wel stellen dat “de mens”, in de ruimste zin van het woord, het onderwerp is dat me het meeste aanspreekt… Ik vind gezichten ook heel boeiend, ik moet me steeds dwingen om een portret meer ruimte te geven.

En het Schotse landschap, altijd genieten.

 

Wat of waar wil je absoluut nog eens een keer fotograferen?

Ik wil nog wel eens terug naar Azië. Daar zijn nog wel een paar reeksen die ik zou willen maken.

 

Wat is het belangrijkste wat je de afgelopen jaren geleerd hebt?

Jezelf blijven heruitvinden. Niet blijven steken bij één bepaalde techniek… En mijn scanning techniek is erop vooruitgegaan :-)

 

Wat zijn je toekomstplannen of wat kunnen we binnenkort van je verwachten?

Ik hoop mijn commerciële en mijn artistieke portfolio samen te kunnen brengen en naar buiten te kunnen komen met een coherente en kwalitatieve portfolio.

Ik wil ook een reeks mannelijk naakt maken. En ik heb een paar ideeën voor een documentaire portretreeks, als ik daar ooit tijd voor kan maken.

 

Wat zoek je in de modellen waar je met samen werkt?

Een aparte look, modellen die niet alleen op zoek zijn naar mooie plaatjes van zichzelf, modellen die bereidt zijn om aparte poses uit te proberen en meer dan één gezichtsuitdrukking hebben.

 

Wat vind je van ons nieuwe magazine?

Heel mooi initiatief! Mooi magazine met heel veel mooi werk om jaloers op te zijn.

 

Heb je nog een boodschap naar de modellenwereld?

Een beetje meer tolerantie en begrip tussen fotografen en modellen onderling. Er is veel competitie maar ook plaats voor iedereen.

 

Graag www.amariliz.be en eventueel www.studiomomentum.be