Interviews / Stories
Interview: Photographer Jimmy Israel (Netherlands)
Vertel eens wat over jezelf
Ik ben Jimmy Israël en werk sinds 2013 als freelance fotograaf en schrijver onder de naam Schiet7Kleuren.
Hoe en wanneer ben je begonnen met fotografie?
Ik kreeg als kind een Nikon point-and-shoot 35mm camera en legde alles wat op mijn pad kwam vast. Pas met de komst van de digitale fotografie begon ik mij serieus in de technieken te verdiepen. In 2008 kocht ik mijn eerste dSLR en een studioflitsersetje.
Wat is je juiste doel?
Wanneer ik mensen meesleep in een verhaal is mijn doel bereikt. Portretfotografie is daar slechts een klein deel van. Welke reportage, documentaire of studioserie ik ook maak, het is pas geslaagd als ik de kijker kan boeien.
Wat betekent fotografie voor jou?
Ik ben vrij visueel ingesteld en geniet er van om een zo gebalanceerd mogelijk beeld te maken. Als dat lukt geeft mij dat een enorme kick. Dat kan in de studio zijn, tijdens een concert of ook gewoon als ik met mijn camera een wandelingetje maak door de stad. In die zin is fotografie is een universele drug om te genieten van waar ik ben.
Waarin vind je dat jouw werk zich van anderen onderscheid?
Ik denk dat ik steeds op zoek ben naar de balans tussen een visueel sterk plaatje en een zekere context. Hopelijk komt dat ook zo over.
Waar haal je inspiratie vandaan?
Ideeën komen op de raarste momenten. Als je een film kijkt, als je door een magazine bladert op het toilet leest of als je een boek leest. Fotografen als Eve Arnold en Bruce Gilden inspireren mij vanwege hun kracht in het verhalende, terwijl Erwin Olaf en Helmut Newton het esthetische sterk naar voren weten te halen.
Bedenk je van te voren wat je op de foto wilt hebben?
In grote lijnen bedenk ik wat het eindresultaat moet worden. Dat maakt het makkelijker om de juiste voorbereidingen te treffen. De details vullen zich later vanzelf wel in.
Bewerk je je foto’s en wat doe je eraan?
Ligt volledig aan het doel. Voor documentaires en journalistieke foto’s corrigeer ik alleen voor belichting, maar bij een studioportret kan ik gerust vier uur bezig zijn met retoucheren.
Naar waar gaat je voorkeur, Locatie of studio?
Locatie. Het is uitdagender.
Wat voor locaties of onderwerpen spreken je het meest aan?
Locaties met water werken vaak wel goed. Het heeft iets rustgevends.
Wat of waar wil je absoluut nog eens een keer fotograferen?
Japan. Ik heb er zelf een half jaar gewoond en daar fotograferen verveelt nooit. Dan zou ik het liefst een portretreeks maken van de vele bonte subculturen in het land.
Wat is het belangrijkste wat je de afgelopen jaren geleerd hebt?
Respecteer je team en respecteer je foto. Vergeet niet dat je te maken hebt met mensen en wees niet bang om hun kracht in te zetten om de foto maximaal tot zijn recht te laten komen. Verlies daarbij de context niet uit het oog. Een mooi model met mooie visagie en uitgebreide belichting is geen garantie voor een goede foto; het totaalbeeld moet kloppen.
Wat zijn je toekomstplannen of wat kunnen we binnenkort van je verwachten?
Ik ben veel bezig met concertfotografie en journalistieke foto’s. De ervaring, zoals interactie met je team en het efficiënt gebruiken van je materialen, neem ik mee naar mijn reportages. Ik wil me richten op het maken van documentaires en series van beelden die, al dan niet, een maatschappelijk thema belichten.
Wat zoek je in de modellen waar je met samen werkt?
Verbeeldingskracht. Het werkt het fijnst wanneer het model als een acteur/actrice de situatie benadert. In feite speelt een model een rol en hoe beter zij of hij zich kan inleven, des te natuurlijker de uitstraling.
Wat vind je van ons nieuwe magazine?
Puik werk zeg! Een mooi overzicht van wat er speelt bij de huidige generatie fotografen.
Heb je nog een boodschap naar de modellenwereld?
Maak keuzes. Zoek naar een team dat bij je past, kies voor onderwerpen en thema’s waarin je jezelf wilt ontwikkelen. En, uiteraard, geniet daar van.