Interviews / Stories
Interview: Photographer Pé Pieters (Belgium)
Stel jezelf effe kort voor
Ik ben Pé Pieters (45) werkzaam in de reclamewereld. Als creatieve uitlaatklep fotografeer ik naaktmodellen in natuurlijk licht.
Dit is veelal buiten, maar kan ook op binnenlocaties. Ik werk onder een pseudoniem om mijn zakelijke en creatieve activiteiten strikt te scheiden.
In mijn fotografie gaat het om de foto’s, niet om de man achter de lens. Ik woon in West-Vlaanderen.
Wanneer ben je begonnen met fotograferen?
Een kleine vijftien jaar geleden. Ik kom uit de reclame en grafische wereld en heb altijd veel getekend. Terwijl in mijn dagelijkse leven klanten en opdrachtgevers dag in dag uit bepaalden wat mooi is en hoe iets eruit moest zien, had ik het nodig om me af en toe terug te trekken in mijn eigen wereldje. Een creatieve uitlaatklep. Dat deed ik eerst dus vooral in tekeningen.
Hoe ben je dan overgestapt op fotografie?
Ik tekende eigenlijk altijd vrouwelijke modellen. Als inspiratie gebruikte ik steeds foto’s uit boeken of magazines. Toen ben ik zelf foto’s beginnen te maken als documentatie voor mijn tekenwerk. Terwijl ik bezig was met de fotografie kreeg ik wel eens als feedback dat ze mijn foto’s ook heel mooi vonden. Het ging ook veel sneller dan het tekenwerk. Met de intrede van digitaal fotograferen en zelf printen had ik super snel resultaat. Zo is mijn tekenwerk langzaam stil komen te liggen en ben ik alleen aan het fotograferen. Ik zou het tekenen ook wel weer op willen pakken, maar het ontbreekt me aan tijd.
Hoe plan jij je shoots?
Alles valt of staat met een goed overleg met het model. Uitleggen wat je graag wilt doen, bijsturen en een compromis zoeken indien nodig. Dan volgt de zoektocht naar een leuke locatie. Na verloop van tijd ken je wel een hoop leuke plaatsen, maar Google Earth en Streetview zijn intussen heel handige hulpmiddelen geworden. Enkele dagen vooraf het weerbericht nog eens goed checken en een uurtje voor aanvang zelf nog eens de toestand gaan verkennen, dat voorkomt. een hoop narigheid. De communicatie met het model, juist vooraf, is voor mij heel belangrijk. Misverstanden ontstaan al snel als je niet goed overlegt.
Je maakt duidelijke afspraken over de shoot. Doe je dat ook over de foto’s?
Ja. Ik bespreek ook wat er met de foto’s mag gebeuren. Als dat niet duidelijk is terwijl je aan het fotograferen bent, werkt dat voor een model niet prettig. Ze kan zich ineens zorgen maken dat de foto’s overal op het internet komen te staan terwijl ze dat niet wil. Ik heb ook geen probleem om alles van tevoren zwart op wit te zetten. Dit werkt veel relaxter en makkelijker. En dat is juist een essentiële factor in mijn foto’s. Het gevoel zonder spanning en op een fijne manier te poseren, typeert mijn fotografie.
Wat als je een negatieve ervaring krijgt?
Kijk, ik ga natuurlijk mijn model nooit zomaar in haar blootje vlak voor pakweg een volle bus fotograferende Japanse toeristen laten poseren. Het is niet mijn bedoeling om te choqueren. In de vijftien jaar dat ik hiermee bezig ben, heb ik één negatieve ervaring gehad. Een meneer vond het absoluut niet kunnen dat wij daar fotografeerden. Dan blijf ik beleefd en gebruik ik mijn gezonde verstand. Je vertrekt gewoon en excuseert je. Ik wil mensen niet kwetsen, dat is absoluut niet mijn bedoeling.
Hoe kom je aan je modellen?
Voor het grootste deel rekruteer ik die op internet. Er bestaan enkele websites waarop amateur- en semiprofessionele modellen en fotografen verzameld staan. En de komst van Facebook heeft de drempel van contact opnemen voor alles en iedereen erg verlaagd. Tegenwoordig richten modellen zich ook wel spontaan tot mij, omdat ze ergens wat werk van me hebben gezien dat ze leuk vinden en zelf ook wel willen hebben. Het is zeker niet zo dat ik spontaan mensen op straat.